● Chcąc zrozumieć od czego zależna jest jakość przekazu należy wiedzieć, że istnieją trzy grupy cech. Dlatego, aby przekaz był spójny i logiczny; uporządkowany i przejrzysty; adekwatny do poziomu reprezentowanego przez odbiorcę, czasu i warunków przekazu; zachowujący współbrzmienie komunikatów werbalnych z niewerbalnymi; uwzględniający udział nadawcy i odbiorcy (komunikacja dwustronna) muszą ze sobą współgrać:
▪ cechy dobrego nadawcy, którymi są: znajomość tematu, wiarygodność, odpowiedzialność za przekaz, dobra technika i styl mówienia, pozytywny stosunek do rozmówcy i umiejętność dostosowania się, otwartość, umiejętność budowania zaufania, ustalone cele i intencje przekazywanych informacji – wraz z tymi, którymi są:
▪ cechy dobrego odbiorcy, czyli umiejętność aktywnego słuchania, zainteresowanie tematem, brak uprzedzeń w stosunku do rozmówcy, dojrzała osobowość.
Natomiast, aby komunikacja była dwustronna nadawca i odbiorca, aby mogli mówić muszą umieć słuchać, a słuchając, koniecznie słyszeć. Nieumiejętność słuchania jest barierą komunikacyjną. Jednakże w rzetelnym przekazie, aby on nie był manipulacją „jeśli ty chcesz, to ja się dostosuję” istotne jest, by nadawca informacji odróżniał potrzeby poznawcze odbiorcy od niezbędności a nawet wyłącznie wymogu potwierdzenia jego założenia. Zwłaszcza iż umiejętność dostosowania się nie na tym polega.
